เรื่องเล่า 5 ผัดวันประกันพรุ่ง 

สิ่งที่เราเรียนรู้ในชีวิตมาตลอดคือการขยันเรียน ขยันทำงาน ขยันๆๆๆๆ เป็นสิ่งที่ดี แต่ต่อให้รู้ว่าดีแล้วทำไมเราถึงไม่ทำละ อยู่ดีๆ ก็ขี้เกียจเลื่อนสิ่งที่เราต้องทำออกไป เอามือถือมา สไลด์ ดู Facebook IG Tweeter พักผ่อนไปก่อน เผลอนิดเดียว หมดไปหลายชั่วโมงแล้ว ไม่ได้ทำงาน หรืออ่านหนังสือเลย เงยหน้ามาอีกทีหมดเวลาแล้ว ต้องไปทำภาระกิจอื่นต่ออีก ใครเป็นกันบ้าง หุ หุ

ผมได้ไปอ่านเจอในหนังสือ A mind of number ได้อธิบายสาเหตุ การผัดวันประกันพรุ่ง หรือภาษาอังกฤษเรียกว่า Procrastination เกิดจากการที่สมองเราไม่ต้องการเจ็บปวด เพื่อให้เข้าใจง่ายขอยกตัวอย่างครับ เช่น เรารู้ว่าเราไม่เก่งวิชาเลข เราต้องฝึกทำโจทย์ แต่สมองเริ่มรู้สึกแล้วว่าจะต้องคิดหนักในการทำโจทย์เลข เราก็จะเริ่มไปหาอย่างอื่นที่มีความสุขกว่ามาทำแทน เช่น หยิบมือถือ กดเข้าไปที่หน้า ฟีด แล้วก็…. เผลอแป๊บเดียว แป๊บเดียวจริงๆนะ หมดเวลาแล้วต้องไปทำอย่างอื่นแทน ฮ่าๆๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นเฉพาะเรื่องเรียนนะ เรื่องทำงานก็เหมือนกัน พอเปิดคอมเพื่อจะทำงาน เผลอไปนิดเดียว เข้า facebook ซะแล้ว หมดไปอีก 1 ชั่วโมง ตอนแรกกะว่าจะดูนิดเดียวเอง … คุ้นๆ กันไหมครับ

แล้วเราจะแก้ปัญหานี้กันอย่างไร

พอดีในหนังสือนี้ได้แนะนำเทคนิคแก้ไขปัญหานี้ เรียกว่า Pomodoro มาจากคำว่า Tomato ที่แปลว่ามะเขือเทศนั้นแหละครับ ผู้คิดค้นชื่อว่า Francesco Cirillo คิดเมื่อปี 1980 โดยทำนาฬิกาจับเวลาโดยทำเป็นรูป มะเขือเทศ หันครึ่งตามขวาง วิธีการคือ ถ้าเราตั้งใจจะทำอะไร เช่น ทำงาน เรียน เป็นต้น ให้เราตั้งเวลาไว้ 25 นาที และให้เราตั้งใจทำสิ่งนั้นๆ จนครบตามเวลา โดยไม่ต้องทำอย่างอื่น พอครบ 25 นาทีเราก็หยุดพัก ไปทำอย่างอื่นที่เราต้องการ เสร็จแล้วก็กลับมาทำใหม่อีก โดยตั้ง 25 นาทีเหมือนเดิมแล้วทำงานไปเรื่อยๆ จนครบแล้วพักอีก เป็นเทคนิคหนึ่งที่ช่วยให้เราตั้งใจทำงานโดยไม่รู้สึกว่าต้องใช้เวลานานไป เพราะ 25 นาทีกำลังดี แต่พอเราเริ่มมีแรงฮึดในการทำงาน การเรียน เราก็อาจเพิ่มเวลาเป็นครั้งละ 35 , 45 … แล้วแต่เรานะครับ ส่วนนาฬิกาก็ไม่ต้องไปหาที่เป็นรูปมะเขือเทศก็ได้ ใช้ โทรศัพท์มือถือ หรือตั้งนาฬิกาข้อมือแทนก็ได้ ลองเอาไปทำดูนะครับ เผื่อจะได้ช่วยได้

ผมได้ลงคอร์สเรียน online ไว้ ชื่อ Calculus Applied! ของมหาวิทยาลัย HARVARD ผ่าน เว็บไซด์ edx.com แค่ชื่อคอร์ส ก็ฟังดูแล้วเจ็บปวดสมอง ยิ่งเข้าไปเรียนในเนื้อหา ยิ่งไปกันใหญ่ เลยใช้เทคนิค Pomodoro ตั้งเป้าว่าเรียนแค่ชั่วโมงเดียวแค่ไหนแค่นั้น วันนี้ได้เรียนไป ชั่วโมงกว่าๆ ตอนนี้ใกล้จบบทที่ 3 แล้ว ใช้เวลา 3 สัปดาห์ เรียนสัปดาห์ละ 3-4 วัน วันละ 1 ชั่วโมง ค่อยๆ ไปเรื่อยๆ ได้ผลดีเหมือนกัน ต้องเรียนทั้งหมด 12 บท แต่เขาให้เวลาเรียนถึงเดือนธันวาคมปีนี้เลย

อ่านแล้วถ้าคิดว่าเป็นประโยชน์ ลองทำนำเทคนิคนี้ไปใช้ดูนะครับ ได้ผลอย่างไรบอกกันด้วยนะครับ

(สิ่งที่ยิ่งใหญ่…เกิดจากการรวมกันของสิ่งเล็กๆ )